Biografie DOGMA

INLEIDING

Dogma is een vrouw die ondanks haar 3 chronische ziektes waaronder een chronisch vermoeidheidssyndroom , toch een bijdrage wil leveren aan het leven.

Alles wat ze heeft gaat naar de honden.
Door een erfenis van haar overleden moeder durfde ze het aan om de zorg voor vele honden op zich te nemen.

Omdat ze maar een klein huisje heeft moeten de honden wel iedere dag naar de bossen en daarom kocht ze een 45 kilometer autootje.

Helaas heeft dat uiteindelijk de erfenis opgeslokt en al weet ze zich prima te redden met weinig middelen en doet ze haar best de honden toch altijd het beste te geven zijn er ook nog allerlei tegenslagen geweest waardoor ze zich realiseerde dat ze echt hulp kon gebruiken.

Want er waren  enkele honden  die dringend medische hulp nodig hadden.

En aangezien het welzijn van de honden belangrijker is dan haar trots is ze allereerst toch maar met het facebook fenomeen begonnen...te vinden onder de naam Dogma Pack.

Daar is een groot netwerk uit voort gekomen en het wordt steeds duidelijker dat uitbreiding gewenst en noodzakelijk is.

Dogma is een particuliere opvang die alles alleen doet en draagt waar op het moment  15 honden permanent verblijven al hebben er velen meer de revue gepasseerd.
Uit Nederland , Griekenland , Spanje , Polen en Roemenië. en nu dus ook Bulgarije.

Sommige zijn gebleven doordat ze niet weg konden, andere omdat ze niet weg wilden en weer andere omdat ze niet weg mochten...:-)



Ze zijn het zo waard.

De doelstelling voor de toekomst is een huisje met ruim perceel waar nog meer honden/dieren terecht kunnen.
Met lede ogen ziet ze soms honden van zo'n 15 jaar sterven in koude asiels terwijl ze hen een laatste thuis had willen geven.
Gehandicapte hondjes .
Of traumahonden die te bang zijn voor normaal sociaal contact.

Lashea is er een van en die is nu heel happy in haar eigen domein.
Zolang ze maar niks hoeft.
En bij Dogma krijgen honden hiervoor alle tijd en ruimte.
Hopelijk in de toekomst dus nog meer ruimte zodat Lashea ook kan rennen en spelen en zwemmen zonder de boze buitenwereld in te hoeven..

Het maximale aantal in de huidige omgeving was 10.

Maar door het enorme aantal honden in nood toch maar de max verhoogd.

Allereerst naar 13, maar er zijn er nu dus 15 en nog eentje onderweg.

Tijd voor uitbreiding dus :)

Het hondenleven

De Sinterklaas kado's waren al uitgepakt toen er op de deur gebonkt werd.

Ze gingen kijken en er zat een boxerpupje aan de klink gebonden. :-)

Dat was dus de eerste hond in haar jonge leven.

Boxer Boris.

Dit gebeurde na de verhuizing.

De eerste 5 jaar in een huis, toen verhuisde het gezin naar een dorp verderop waar ze Boris kregen.

Op haar achtste nogmaals in hetzelfde dorp en daarna weer terug naar het eerste toen ze tien was.

Aangezien ze dit ritme gewend was verliet ze huis en school nadat ze 15 was geworden.

Beiden waren geen fijne leefomgeving en ze dook liever in het onbekende dan nog langer te blijven.

Ze woonde bij haar vriend en overal en nergens totdat ze op haar 17e naar Israël vertrok om in een Kibbutz te gaan werken waar ze meteen de zorg voor 13 katten kreeg.

Maar omdat het nu over Dogma gaat en niet over Catwoman gaan we daar nu verder niet op in.. :-)

Erna nog op de bonnefooi naar Griekenland.

Zo heeft ze 10 jaar vooral in havenplaatsen en op eilanden gewoond.

Eerst kwam ze nog naar Antwerpen want ze had er in een kroegje een man ontmoet die een toneelregie cursus volgde en haar vroeg of ze in zijn stuk wou acteren.

Ze trok bij hem in en toen zijn acteurclubje onenigheid kreeg heeft ze maar een monoloog van Samuel Beckett gespeeld.

Of eigenlijk een dialoog maar ze was de enige op het podium.

Steps heette het.

Zo'n twee jaar zat ze in Antwerpen waar ze naar de avondacademie ging voor reclame en op zaterdag de filmschool.

Met ondertussen nog wat franse klassen.

Ze ontmoette daar op straat een engelsman die portretten tekende in de cafeetjes die de hele nacht open waren.

In die tijd had ze haar eigen plek en hij niet echt dus kwam hij maar bij haar wonen.

Ze besloten te gaan reizen want naast het tekenen speelde hij ook gitaar en daar konden ze dan van leven.

In Antwerpen hadden ze ook allerlei spullen verkocht , byouterie, make up, sportkleding en alles wat ze er maar goedkoop in konden kopen in het havenkwartier om later aan de horeca eigenaars en klanten kwijt te kunnen.

Naast het portretteren en gitaarspelen.

Voordat ze wilden  afreizen stond er opeens een advertentie in de krant met de poppetjes van Love is..

Het zei Love is...een hond uit het asiel redden.

Tja, dit is waarschijnlijk de enige reclame waar ze ooit voor gevallen is en natuurlijk op een heel slecht moment.

Maar ze moest en zou naar het asiel.

En daar zat hij.

Kalief/Kazan  uiteindelijk omgedoopt tot Shariff.

Gitah lijkt op hem.

Een te grote hond , moeilijk te verbergen maar hij moest mee.

Alleen ging dat niet zomaar.

In Nederland en Engeland waren asielhonden toen nog kosteloos mee te nemen dus ze hadden niet genoeg geld bij zich.

En de man in het asiel had geen affiniteit met mensen dus snauwde ze de deur uit..

Dat werd s nachts spullen verkopen om de volgende dag zo snel mogelijk hem eruit te kunnen halen..

En toen leek het opeens een compleet andere hond..

De dag eerder zag hij hun en keek heel teleurgesteld ..met een trieste blik van  die komen niet voor mij en ging hij achterin de kennel afgezonderd liggen.

Maar toen ze hem kwamen halen wist hij dat, hij herkende ze en vloog tegen het hek omhoog van blijdschap.

De hond wie zo rustig had geleken sleurde ze nu over de Antwerpse straten heen..door het dolle ..

En de eerste 3 maanden moest geen van de twee  even de deur uit want dan begon hij te joekeren..kom terug !! blijf hier bij me..verlaat me niet..

Terug in Nederland

Haar moeder wilde zo graag dat ze weer terug in Nederland zou komen wonen.

Ze was ondertussen al 10 jaar weggeweest.

Wel af en toe een keer terug.

Nu weer.  en woonde even bij haar moeder die ondertussen van haar vader was gescheiden.

Haar moeder begon zich raar te gedragen dus ze gingen naar het ziekenhuis.

Bleek ze een hersentumor te hebben en is ze na twee maanden ziekenhuis overleden.

Ze was pas 62 jaar.

Maar haar wens kwam uit...haar dochter bleef in Nederland.

Al was het op deze manier waarschijnlijk niet hoe ze bedoeld had.

.............

Ook zijzelf kreeg een zware diagnose en kon zelfs niet meer reizen.

Dat werd het begin van een heel ander leven ..een vol beperkingen.

Met na vele jaren nog meer diagnoses...en nog meer beperkingen.

Ondertussen haar eigen wens na veel pijn en moeite toch maar ingewilligd , een hond in huis.

En toen dat een zwaar traumageval bleek te zijn kwam ze op het pad van honden in nood.

Sami is de oorzaak geweest van het huidige leven..ze had gewoon een hond verwacht en gewenst,

Maar een niet blije bange hond moest geholpen worden en zo kwam ze uit op nog een hond erbij.

En nu ..ook alweer zo'n tien jaar later is Sami er niet meer , maar zijn er 15 andere honden die een thuisje hebben , een aantal Rest in Peace en een aantal geplaatst.

En onderweg naar de stichting om dit pad uit te breiden en meer dieren te kunnen helpen.

Van totale vrijheid naar totale beperking maar de deur opende om anderen hierdoor vrij te laten..

Zet de asieldeuren maar open...

Ze komen thuis ..